(Bernese Mountain Dog; Berner Sennenhund)
Kraj pochodzenia: Szwajcaria
Data publikacji obowiązującego wzorca: 25.05.2003
Przeznaczenie:
Pierwotnie pies stróżujący, zaganiający i pociągowy w wiejskich zagrodach w Kantonie Berna , dzisiaj także pies rodzinny i wielostronny pies pracujący. Klasyfikacja FCI:
Grupa II, Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne. Sekcja 3 Szwajcarskie psy pasterskie. Nie podlegają próbom pracy
Krótki rys historyczny:
Berneński Pies Pasterski jest psem wiejskim o starym rodowodzie, wykorzystywanym u podnóża Alp, w części Wyżyny Szwajcarskiej i w okolicach Berna jako pies stróżujący, pociągowy i zaganiający. Jego pierwotna nazwa „Durrbachler” pochodzi od zajazdu i gospody Duerrbach koło Riggisbergu, gdzie ten długowłosy, trójbarwny pies podwórzowy był szczególnie chętnie trzymany. W latach 1902, 1904 i 1907 psy te zostały pokazane na wystawach i kilku hodowców z Burgdorfu postanowiło w listopadzie 1907 roku zorganizować się w celu hodowli w czystości rasy. Założyli oni „Szwajcarski Klub Duerrbachlera” i opracowali wzorzec rasy. W roku 1910 na wystawie w Burgdorf, na którą wielu okolicznych mieszkańców przyprowadziło swoje psy, zaprezentowano 107 Duerrbachlerów. Od tej chwili rasa, określana teraz, w nawiązaniu do pozostałych ras szwajcarskich ras pasterskich, jako Berneński Pies Pasterski, zyskała sobie szybko przyjaciół w całej Szwajcarii a wkrótce potem również w sąsiadujących Niemczech. Dzisiaj Berneński Pies Pasterski, dzięki swojemu atrakcyjnemu trójbarwnemu umaszczeniu i zdolności przystosowywania się jest znanym i cenionym na całym świecie psem rodzinnym.
Ogólne wrażenie:
długowłosy , trójbarwny, więcej niż średniej wielkości, mocny i ruchliwy pies użytkowy o mocnych kończynach, harmonijny i proporcjonalnie zbudowany.
Prawidłowe proporcje:
stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia 9:10, raczej krępy niż długi, idealny stosunek wysokości w kłębie do głębokości klatki piersiowej 2:1
Usposobienie i charakter: pewny, uważny, czujny i odważny w codziennych sytuacjach, łagodny i oddany w stosunku do zaufanych osób, pewny siebie i przyjazny w stosunku nieznajomych; średni temperament, łatwy do ułożenia.
Głowa: mocna, proporcjonalna do całej budowy, nie za potężna.
Mózgoczaszka: widziana z profilu i od przodu jest lekko wypukła, słabo zaznaczona bruzda czołowa.
Stop: wyraźnie, ale niezbyt mocno zaznaczony, mocna, średniej długości kufa.
Nos: czarny.
Kufa: mocna, średniej długości, grzbiet nosa prosty.
Fafle: przylegające, czarne.
Uzębienie: kompletny, mocny zgryz nożycowy (M3 nie są brane pod uwagę), zgryz cęgowy tolerowany.
Oczy: ciemnobrązowe, o kształcie migdałów, o dobrze przylegających powiekach, osadzone nie za głęboko, ani nie wypukłe, luźne powieki są wadą.
Uszy: średniej wielkości, trójkątne, wysoko osadzone , lekko zaokrąglone, w stanie spoczynku płasko przylegające, przy natężonej uwadze skierowane do przodu, przy czym brzeg ucha przylega do głowy.
Szyja: mocna, muskularna, średniej długości.
Górna linia: od szyi lekko w dół, harmonijnie przechodząca w kłąb, następnie prosta, pozioma.
Grzbiet: mocny i prosty, poziomy.
Lędźwie: szerokie i mocne, widziane z góry lekko wcięte.
Zad: łagodnie zaokrąglony.
Klatka piersiowa: szeroka i głęboka, sięgająca do łokci, z wyraźnym przedpiersiem, o szeroko-owalnym przekroju, żebra sięgające możliwie jak najdalej do tyłu.
Dolna linia i brzuch: od klatki piersiowej lekko wznosząca się ku tylnym kończynom.
Ogon: gęsto owłosiony, sięgający przynajmniej do stawu skokowego, w stanie spoczynku zwisający, w ruchu noszony na wysokości grzbietu lub lekko powyżej.
Kończyny: mocnej budowy;
Kończyny przednie: patrząc z przodu proste i równoległe, raczej szeroko ustawione.
Łopatki: długie, mocne, ustawione ukośnie, tworzące z ramieniem kąt niezbyt rozwarty, przylegające i dobrze umięśnione.
Łokcie: dobrze przylegające, nie odstające ani nie wykręcone do wewnątrz.
Przedramię: mocne, proste.
Śródręcze: widziane z boku prawie prostopadłe do podłoża, mocne, widziane z przodu stanowi proste przedłużenie przedramienia.
Łapy: krótkie, zaokrąglone i zwarte, palce dobrze wysklepione, nie wykręcone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
Kończyny tylne: patrząc od tyłu ustawione równolegle, nie za wąsko;
Udo: dość długie, szerokie, mocne, dobrze umięśnione.
Podudzie: długie, tworzące z udem wyraźny kąt.
Staw kolanowy:> wyraźnie kątowany.
Staw skokowy: mocny i dobrze kątowany
Śródstopie: prawie prostopadłe, ostrogi muszą być usunięte, za wyjątkiem krajów, gdzie operacyjne usuwanie ostróg jest zabronione.
Stopa: lekko wysklepiona, mniej niż łapa nie skręcona ani do środka ani na zewnątrz.
Chody:
przestrzenne, równomierne w każdym tempie, dynamiczne, o swobodnym wykroku i mocnej pracy tylnych kończyn; w kłusie, patrząc od przodu i od tyłu, kończyny prowadzone równolegle.
Szata:
włos długi, błyszczący, prosty lub lekko sfalowany.
Umaszczenie:
kruczoczarna maść podstawowa z ciemnym brązowo-czerwonym podpalaniem na policzkach, nad oczami, na wszystkich czterech kończynach i na klatce piersiowej, z białymi znaczeniami według wzoru: czysto biały, symetryczny rysunek na głowie: biała strzałka, która się rozszerza symetrycznie w kierunku nosa, tworząc białe znaczenie na kufie, strzałka na czole nie powinna zachodzić na brązowe plamy nad oczami, a białe znaczenie na kufie powinno sięgać najwyżej do kącików warg białe, umiarkowanie szerokie znaczenie przechodzące z podgardla na klatkę piersiową pożądane: białe łapy, biały koniec ogona tolerowane: mała, biała plama na karku, mała , biała plama przy odbycie.
Wielkość:
Psy: wysokość w kłębie 64 – 70 cm. (wzrost idealny 66 – 68 cm.) Suki: wysokość w kłębie 58 – 66 cm. (wzrost idealny 60 – 63 cm.)
Wady:
Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena powinna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa: niepewny charakter, delikatny kościec, nierówne ustawienie siekaczy (jeśli jest zachowany prawidłowy zgryz), brak innych zębów niż najwyżej dwóch (P1) (M3 nie są brane pod uwagę), szata: wyraźnie skręcony włos, błędy w umaszczeniu: - brak białych znaczeń na głowie, - za szeroka strzałka i/lub białe znaczenie na kufie sięgające poza kąciki warg, - biały kołnierz, - duża biała plama na karku (o średnicy przekraczającej 6 cm), - duża biała plama przy odbycie (o średnicy przekraczającej 6 cm), - białe znaczenia na przednich kończynach, które wyraźnie sięgają poza środek śródręcza, - rażąco asymetryczny rysunek na głowie i klatce piersiowej, - czarne plamy i pasma na białym rysunku klatki piersiowej, - nieczysta biel (silne plamy pigmentowe), - brązowe lub czerwone przesianie czarnej maści podstawowej,
Wady wykluczające:
agresywność, lękliwość, wyraźna płochliwość, rozszczepiony nos, przodozgryz, tyłozgryz , zgryz przemienny, jedno lub dwa niebieskie oczy lub oczy z niebieskimi plamkami, entropium, ektropium, zakręcony lub załamany ogon, krótki lub szorstki włos, brak trójbarwności, maść podstawowa inna niż czarna,
Psy, które wykazują nienormalne zachowania, lub zachowania zaburzone, muszą zostać zdyskwalifikowane!
Uwaga:
Psy muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, w pełni usytuowane w mosznie.
źródło: Klub Molosów i Szwajcarskich Psów Pasterskich przy ZKwP
